Quid est enim aliud esse versutum?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Confecta res esset. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Sint modo partes vitae beatae. Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Dici enim nihil potest verius. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Tum ille: Ain tandem? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed haec nihil sane ad rem; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sed fortuna fortis; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Et quidem, inquit, vehementer errat; Quis Aristidem non mortuum diligit? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.